สองร้อยเก้าสิบเก้า

เสียงครางหงิงๆ ของแพ็กซ์ดังแว่วมาถึงฉันก่อนที่ฉันจะได้ก้าวเท้าเข้าไปในโถงทางเดินเสียอีก ร่างกายฉันแข็งทื่อ สัญชาตญาณสั่งการก่อนที่สมองจะทันได้คิด เสียงร้องนั่นมันผิดปกติ...ไม่ใช่แค่เสียงงอแง แต่เป็นเสียงร้องที่แหลมสูงและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เป็นเสียงที่บีบหัวใจฉันจนปวดหนึบ

ฉันรีบจ้ำอ้าวไปตามโถงทา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ